WIELKI CZWARTEK rozpoczyna wejście w Triduum Paschalne. To najważniejsze wydarzenie liturgiczne w życiu Kościoła Katolickiego, gdzie celebrujemy Mękę, Śmierć i Zmartwychwstanie Syna Bożego. W tym dniu obchodzimy pamiątkę Wieczerzy Paschalnej Chrystusa wraz z Apostołami, podczas której w Wieczerniku przemienił chleb w Swoje Ciało, a wino w Swoją Krew. Tym samym ustanawiając Sakrament Eucharystii, a po słowach „to czyńcie na Moja pamiątkę” – drugi równie ważny w życiu każdego chrześcijanina- Sakrament Kapłaństwa. Obydwa Sakramenty jednoczą się ze sobą bardzo ściśle.
Kapłan w języku łacińskim określany jest słowem „sacerdos”, co z tłumaczenia wyraża osobę dającą nam dostęp do tego, co święte – sacrum. Jest pomostem łączącym życie doczesne tu na ziemi z życiem wiecznym. Poprzez swoją służbę zespala nas z Bogiem. Dlatego pamiętajmy zarówno dzisiaj, ale również każdego dnia w modlitwach o wszystkich Apostołach Jezusa Chrystusa, a w szczególności o księdzu proboszczu Khiem’ie i księdzu Tomaszu.
W ten szczególny i wyjątkowy dzień dla Kapłanów podziękujmy Bogu i naszym Pasterzom za ich ofiarność, służbę, dyspozycyjność. Dziękujmy za Dar Eucharystii, który scala nas z Chrystusem podczas sprawowanych Mszy Świętych, tworząc jedność Kościoła i przybliżając do życia w Królestwie Niebieskim. Dziękujmy za Sakrament Pokuty i Pojednania, oczyszczający nas z naszych słabości i win, przywracający Nowe Życie i dający możliwość odzyskania utraconych łask. Dziękujmy za Ewangelizację Słowem Bożym, rozbudzającą naszą wiarę i prowadzącą do zbawienia. Dziękujmy za ich obecność. W ostatnich latach powołań do apostolstwa na całym świecie jest coraz mniej, dlatego dla nas, Polaków, to WIELKIE BŁOGOSŁAWIEŃSTWO od Pana Boga móc korzystać na norweskiej ziemi z posługi duszpasterza rodaka.
Wybrani na Rybaków ludzi, życzmy im przeogromnych połowów, urywających sieci przez nawrócone dusze. Nieustannej jedności z Bogiem, aby nigdy nie zwątpili w swoją służbę. Niech nie opuszcza ich siła do walki ze złem tego świata. Niech będą wytrwali w umacnianiu nas w wierze i bliskości z Bogiem Ojcem w drodze do Zbawienia. Niech będą nam Światłem, rozpalającym nasze serca, oświecającym drogę błądzącym. Niech Duch Święty wylewa się na nich przeobficie wodospadem Swoich Darów, czuwając i prowadząc w dalszej drodze apostolskiej. Nasza Patronka, Stella Maris, niechaj wyprasza dla nich morze błogosławieństw, tuli do swego Matczynego Serca, napełniając je pokojem i roztropnością.
