„Bramy, podnieście swe szczyty,
unieście się, odwieczne podwoje,
by mógł wkroczyć Król Chwały.”
Ps 24, 7
Niedziela Palmowa wprowadza chrześcijan w okres Wielkiego Tygodnia, czas przygotowujący nas na nadejście Świąt Paschalnych. W tym dniu Ewangeliści obrazują wjazd Chrystusa na osiłku do Jerozolimy, gdzie ogromne tłumy witając Go rzucały na drodze płaszcze, gałązki oliwne i palmy, wiwatując przy tym „Hosanna Synowi Dawida: błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie” (Mt 21,9).
W Liturgii Niedzieli Palmowej z jednej strony słyszymy radosne okrzyki witające Chrystusa Króla, z drugiej – Mękę Pańską. Łączą się one ze sobą nierozerwalnie ukazując, że Syn Boży – Król i Pan, który mimo okrutnych tortur i śmierci, nigdy nie ogołocił się z prawa do pozostania Zarządcą Królewskim i panowania nad nim, ale dodatkowo to prawo wzmocnił.